وبلاگ محمدباقر قالیباف

در چند روز گذشته دو بار بین جمعی از کودکان بودم. بار اول در موسسه خیریه ایلیا که مدرسه‌ای در منطقه شهر ری برای کودکان کار دارد و بار دوم در جشنی که سازمان

خدمات شهرداری برای کودکان کار برگزار کرده بود. حضور در جمع این بچه‌ها، مثل همیشه، روحیه‌بخش و نشاط‌آفرین است و انگیزه‌ها را برای ارائه خدمت بیشتر و منسجم‌تر به آنها تقویت می‌کند.  در زمان کودکی ما، کار کردن بچه‌ها، نه تنها یک کمک اقتصادی به خانواده، که جزیی از فرایند آموزش و کسب تجربه فرد بود و تعداد زیادی از بچه‌های نسل من با این نوع از کار در ایام کودکی و مدرسه عجین بوده‌اند. کار ما، شاید آسیب‌هایی داشت، اما قوام‌دهنده جوهره شخصیت و تضمین‌کننده تلاش برای زندگی شرافتمندانه نیز بود؛ کاری که از همان ایام تا امروز با آن عجین هستیم.
متاسفانه امروز، کار کودکان در جاهایی، به دلیل مشکلات اقتصادی خانواده یا ناهنجاری‌های رفتاری والدین، به بیگاری و آسیبی جدی تبدیل شده و مانع بزرگی بر سر آموزش و رشد شخصیتی آنها شده است.  برای سلامتی و سربلندی همه این عزیزان دعا میکنم و مژده می‌دهم که به فضل الهی در شرف آغاز طرحی هستیم که کیفیت زندگی و آموزش این کودکان را در تهران به نحو قابل قبولی متحول می‌کند
توضیح: عکس پایینی برای دوران کودکی من و در سنین ابتدای مدرسه است.